رقیهــــ
اسیـــــر نگاهـــــ پـــــدر استـــــ
بــــــرای شامیانـــــ رقیهـــــ یعنـــــــی؛
درد بیدرمانــــــ
نمیدانمــ چــرا بــ اینــ ماهــ میرسیمــ
سنگــ راحتتــر از گلــوی آدمــ،
قایق کوچک تنهایی من!
صبر کن
حادثهها میگذرند
شب!
فرو میریزد
پشت آن موج بلند!
سحری نزدیک است
دل قویدار
ک آباد و بری نزدیک است