روی زمین افتاده بود.
تو یه دستش قنداق بچش بود، تو یه دستش قنداق تفنگ...
از یه طرف سربازای عراقی بهش نزدیک میشدن، از یه طرف خاطرات زن و بچش ازش دور...
با یه دستش میخواست تفنگو از زمین بلند کنه اما دیگه جونی نداشت،
با دست دیگش خاکو کنار میزد و عکس زن و بچهشو لای خاک پنهان میکرد،
نمیخواست حتی عکسشون به دست دشمن بیفته...
امیر عضد
خوزستــــــان 1364
خانههــای ویــران، کودکــی که گریــه میکرد و ناگهــان صــدای انفجـــــار...
علــی و احســان، دوهــمرزم شهیـــــد شدنــد.
تهـــــران 1393
علــی و احســان در خیابانهــای تهــران گشتنــد، آنهــا همهچیــز را دیدنـــد،
همهچیـــــز را...
فرصــت مانــدن نبــود.
غمگیــن روی نیمکــت پــارک منتظــر بازگشــت بودنــد.
احســان: مــا بــرای چــی شهیـــــد شدیــم؟ علــی سکــوت کــرد...
صــدای کودکــی کــه میخندیــد سکــوت را شکســت...
علــی گفــت: بهخاطــر لبخنــد ایــن کــودک...
