حارث رفت پیشش.
پرسید:"برای چه آمدهای؟"
گفت: "دلم میخواست تو را ببینم."
نگاهش کرد:"مرا دوس داری، حارث؟"
سرش را انداخت پایین: "آری، به خدا"
مکث کرد، گفت: "من را همانطور میبینی که دوستم داری، وقتی نفست به گلو رسید."
مولای من، همسر زهرا، دوسِت دارم
کتاب آفتاب در محراب
شیخ عبدالهادے حائرے مازندرانے
از پدر خود حاج ملاابوالحسـטּ نقل مےڪند:
مـטּ حاج میرزا علے نقے طباطبائے را
بعد از رحلتش در خواب دیدم
و بـہ او گفتم:
آرزویے هم در آنجا داری؟
گفت: هیچ آرزویے ندارم جز ایـטּ ڪـہ
چرا در دنیا هر روز زیارت عاشوراے امام حسیـــــטּ علیـہ السلام را نخواندم.
رسم سید ایـטּ بود ڪـہ
دهـہ محرم زیارت عاشورا مےخواند نـہ در تمام سال؛
از ایـטּ رو افسوس مےخورد
ڪـہ چرا تمام سال نمے خواندم.
برگرفته از کتاب طوبای کربلا
