برگردیمـــــ

شب بود و او با دوستش روی پله‌ جلوی ساختمان نشسته بودند.

 به دختری که در آن تاریکی از سر کوچه می‌آمد اشاره کرد.

بلند شدند و به سمت او رفتند.

هنوز چند قدمی جلو نرفته بودند که گفت:

«برگردیم؛ خواهرمه!!!»

---

نویسنده: محمد ممبینی

جهان را ادامه می‌دهیم

ج هان را ادامه می‌دهیم

امانت خدا بر زمین مانده بود.
آدمیان می‌گذشتند بی‌هیچ باری بر شانه‌هایشان
خدا پیامبری فرستاد تا به یادشان بیاورد
قول نخستین و بیعت اولین را.

پیامبر گفت:

ای آدمیان ای آدمیان!

این امانت از آن شماست بر دوشش کشید.
این همان است که زمین و آسمان را
توان بر دوش کشیدنش نیست
پس به یاد آورید انسان را و دشواری‌اش را

اما کسی به یاد نیاورد.

پیامبر گفت:

عشق است، عشق است.

عشق است که بر زمین مانده است.
مجال اندک و فرصت کوتاه
شتاب کنید وگرنه نوبت عاشقی می‌گذرد

اما کسی به عشق نیندیشید.

پیامبر گفت:
آنچه نامش زندگی است، نه خیال است و نه بازی

امتحان است.

و تنها پاسخ به آزمون زندگی

زیستن است.

اما کسی آزمون زندگی را پاسخ نگفت.

و در این میان کودکی ک تازه پا به جهان گذاشته بود،
با لبخندی پیامبر را پاسخ گفت

زیرا پیمانش با خدا را به یاد می‌آورد.

آنگاه خدا گفت:
به پاسخ لبخند کودکی،

جهان را ادامه می‌دهیم.

---

عکس از هدایت سلطانی زرندی